६.१२

^{६.१२.१}अथ रामः प्रसन्नात्मा श्रुत्वा वायुसुतस्य ह
प्रत्यभाषत दुर्धर्षः श्रुतवानात्मनि स्थितम्

^{६.१२.२}ममापि तु विवक्षास्ति काचित्प्रति विभीषणम्
श्रुतमिच्छामि तत्सर्वं भवद्भिः श्रेयसि स्थितैः

^{६.१२.३}मित्रभावेन संप्राप्तं न त्यजेयं कथंचन
दोषो यद्यपि तस्य स्यात्सतामेतदगर्हितम्

^{६.१२.४}रामस्य वचनं श्रुत्वा सुग्रीवः प्लवगेश्वरः
प्रत्यभाषत काकुत्स्थं सौहार्देनाभिचोदितः

^{६.१२.५}किमत्र चित्रं धर्मज्ञ लोकनाथशिखामणे
यत्त्वमार्यं प्रभाषेथाः सत्त्ववान्सपथे स्थितः

^{६.१२.६}मम चाप्यन्तरात्मायं शुद्धिं वेत्ति विभीषणम्
अनुमनाच्च भावाच्च सर्वतः सुपरीक्षितः

^{६.१२.७}तस्मात्क्षिप्रं सहास्माभिस्तुल्यो भवतु राघव
विभीषणो महाप्राज्ञः सखित्वं चाभ्युपैतु नः

^{६.१२.८}स सुग्रीवस्य तद्वाक्यं रामः श्रुत्वा विमृश्य च
ततः शुभतरं वाक्यमुवाच हरिपुंगवम्

^{६.१२.९}सुदुष्टो वाप्यदुष्टो वा किमेष रजनीचरः
सूक्ष्ममप्यहितं कर्तुं ममाशक्तः कथंचन

^{६.१२.१०}पिशाचान्दानवान्यक्षान्पृथिव्यां चैव राक्षसान्
अङ्गुल्यग्रेण तान्हन्यामिच्छन्हरिगणेश्वर

^{६.१२.११}श्रूयते हि कपोतेन शत्रुः शरणमागतः
अर्चितश्च यथान्यायं स्वैश्च मांसैर्निमन्त्रितः

^{६.१२.१२}स हि तं प्रतिजग्राह भार्या हर्तारमागतम्
कपोतो वानरश्रेष्ठ किं पुनर्मद्विधो जनः

^{६.१२.१३}ऋषेः कण्वस्य पुत्रेण कण्डुना परमर्षिणा
शृणु गाथां पुरा गीतां धर्मिष्ठां सत्यवादिना

^{६.१२.१४}बद्धाञ्जलिपुटं दीनं याचन्तं शरणागतम्
न हन्यादानृशंस्यार्थमपि शत्रुं परं पत

^{६.१२.१५}आर्तो वा यदि वा दृप्तः परेषां शरणं गतः
अरिः प्राणान्परित्यज्य रक्षितव्यः कृतात्मना

^{६.१२.१६}स चेद्भयाद्वा मोहाद्वा कामाद्वापि न रक्षति
स्वया शक्त्या यथातत्त्वं तत्पापं लोकगर्हितम्

^{६.१२.१७}विनष्टः पश्यतस्तस्य रक्षिणः शरणागतः
आदाय सुकृतं तस्य सर्वं गच्छेदरक्षितः

^{६.१२.१८}एवं दोषो महानत्र प्रपन्नानामरक्षणे
अस्वर्ग्यं चायशस्यं च बलवीर्यविनाशनम्

^{६.१२.१९}करिष्यामि यथार्थं तु कण्डोर्वचनमुत्तमम्
धर्मिष्ठं च यशस्यं च स्वर्ग्यं स्यात्तु फलोदये

^{६.१२.२०}सकृदेव प्रपन्नाय तवास्मीति च याचते
अभयं सर्वभूतेभ्यो ददाम्येतद्व्रतं मम

^{६.१२.२१}आनयैनं हरिश्रेष्ठ दत्तमस्याभयं मया
विभीषणो वा सुग्रीव यदि वा रावणः स्वयम्

^{६.१२.२२}ततस्तु सुग्रीववचो निशम्य त;द्धरीश्वरेणाभिहितं नरेश्वरः
विभीषणेनाशु जगाम संगमं; पतत्रिराजेन यथा पुरंदरः