३.७१

^{३.७१.१}दिवं तु तस्यां यातायां शबर्यां स्वेन कर्मणा
लक्ष्मणेन सह भ्रात्रा चिन्तयामास राघवः

^{३.७१.२}चिन्तयित्वा तु धर्मात्मा प्रभावं तं महात्मनाम्
हितकारिणमेकाग्रं लक्ष्मणं राघवोऽब्रवीत्

^{३.७१.३}दृष्टोऽयमाश्रमः सौम्य बह्वाश्चर्यः कृतात्मनाम्
विश्वस्तमृगशार्दूलो नानाविहगसेवितः

^{३.७१.४}सप्तानां च समुद्राणामेषु तीर्थेषु लक्ष्मण
उपस्पृष्टं च विधिवत्पितरश्चापि तर्पिताः

^{३.७१.५}प्रनष्टमशुभं यत्तत्कल्याणं समुपस्थितम्
तेन त्वेतत्प्रहृष्टं मे मनो लक्ष्मण संप्रति

^{३.७१.६}हृदये हि नरव्याघ्र शुभमाविर्भविष्यति
तदागच्छ गमिष्यावः पम्पां तां प्रियदर्शनाम्

^{३.७१.७}ऋश्यमूको गिरिर्यत्र नातिदूरे प्रकाशते
नित्यं वालिभयात्त्रस्तश्चतुर्भिः सह वानरैः

^{३.७१.८}अभित्वरे च तं द्रष्टुं सुग्रीवं वानरर्षभम्
तदधीनं हि मे सौम्य सीतायाः परिमार्गणम्

^{३.७१.९}इति ब्रुवाणं तं रामं सौमित्रिरिदमब्रवीत्
गच्छावस्त्वरितं तत्र ममापि त्वरते मनः

^{३.७१.१०}आश्रमात्तु ततस्तस्मान्निष्क्रम्य स विशां पतिः
आजगाम ततः पम्पां लक्ष्मणेन सहाभिभूः

^{३.७१.११}समीक्षमाणः पुष्पाढ्यं सर्वतो विपुलद्रुमम्
एतैश्चान्यैश्च विविधैर्नादितं तद्वनं महत्

^{३.७१.१२}स रामो विधिवान्वृक्षान्सरांसि विविधानि च
पश्यन्कामाभिसंतप्तो जगाम परमं ह्रदम्

^{३.७१.१३}स तामासाद्य वै रामो दूरादुदकवाहिनीम्
मतङ्गसरसं नाम ह्रदं समवगाहत

^{३.७१.१४}स तु शोकसमाविष्टो रामो दशरथात्मजः
विवेश नलिनीं पम्पां पङ्कजैश्च समावृताम्

^{३.७१.१५}तिलकाशोकपुंनागबकुलोद्दाल काशिनीम्
रम्योपवनसंबाधां पद्मसंपीडितोदकाम्

^{३.७१.१६}स्फटिकोपमतोयाढ्यां श्लक्ष्णवालुकसंतताम्
मत्स्यकच्छपसंबाधां तीरस्थद्रुमशोभिताम्

^{३.७१.१७}सखीभिरिव युक्ताभिर्लताभिरनुवेष्टिताम्
नानाद्रुमलताकीर्णां शीतवारिनिधिं शुभाम्

^{३.७१.१८}पद्मैः सौगन्धिकैस्ताम्रां शुक्लां कुमुदमण्डलैः
नीलां कुवलयोद्धातैर्बहुवर्णां कुथामिव

^{३.७१.१९}अरविन्दोत्पलवतीं पद्मसौगन्धिकायुताम्
पुष्पिताम्रवणोपेतां बर्हिणोद्घुष्टनादिताम्

^{३.७१.२०}स तां दृष्ट्वा ततः पम्पां रामः सौमित्रिणा सह
विललाप च तेजस्वी कामाद्दशरथात्मजः

^{३.७१.२१}तिलकैर्बीजपूरैश्च वटैः शुक्लद्रुमैस्तथा
पुष्पितैः करवीरैश्च पुंनागैश्च सुपुष्पितैः

^{३.७१.२२}मालतीकुन्दगुल्मैश्च भण्डीरैर्निचुलैस्तथा
अन्यैश्च विविधैर्वृक्षैः प्रमदेवोपशोभिताम्

^{३.७१.२३}अस्यास्तीरे तु पूर्वोक्तः पर्वतो धातुमण्डितः
ऋश्यमूक इति ख्यातश्चित्रपुष्पितकाननः

^{३.७१.२४}हरिरृक्षरजो नाम्नः पुत्रस्तस्य महात्मनः
अध्यास्ते तं महावीर्यः सुग्रीव इति विश्रुतः

^{३.७१.२५}सुग्रीवमभिगच्छ त्वं वानरेन्द्रं नरर्षभ
इत्युवाच पुनर्वाक्यं लक्ष्मणं सत्यविक्रमम्

^{३.७१.२६}ततो महद्वर्त्म च दूरसंक्रमं; क्रमेण गत्वा प्रविलोकयन्वनम्
ददर्श पम्पां शुभदर्श कानना;मनेकनानाविधपक्षिसंकुलाम्