३.७०

^{३.७०.१}तौ कबन्धेन तं मार्गं पम्पाया दर्शितं वने
आतस्थतुर्दिशं गृह्य प्रतीचीं नृवरात्मजौ

^{३.७०.२}तौ शैलेष्वाचितानेकान्क्षौद्रकल्पफलद्रुमान्
वीक्षन्तौ जग्मतुर्द्रष्टुं सुग्रीवं रामलक्ष्मणौ

^{३.७०.३}कृत्वा च शैलपृष्ठे तु तौ वासं रघुनन्दनौ
पम्पायाः पश्चिमं तीरं राघवावुपतस्थतुः

^{३.७०.४}तौ पुष्करिण्याः पम्पायास्तीरमासाद्य पश्चिमम्
अपश्यतां ततस्तत्र शबर्या रम्यमाश्रमम्

^{३.७०.५}तौ तमाश्रममासाद्य द्रुमैर्बहुभिरावृतम्
सुरम्यमभिवीक्षन्तौ शबरीमभ्युपेयतुः

^{३.७०.६}तौ तु दृष्ट्वा तदा सिद्धा समुत्थाय कृताञ्जलिः
पादौ जग्राह रामस्य लक्ष्मणस्य च धीमतः

^{३.७०.७}तामुवाच ततो रामः श्रमणीं संशितव्रताम्
कच्चित्ते निर्जिता विघ्नाः कच्चित्ते वर्धते तपः

^{३.७०.८}कच्चित्ते नियतः कोप आहारश्च तपोधने
कच्चित्ते गुरुशुश्रूषा सफला चारुभाषिणि

^{३.७०.९}रामेण तापसी पृष्ठा सा सिद्धा सिद्धसंमता
शशंस शबरी वृद्धा रामाय प्रत्युपस्थिता

^{३.७०.१०}चित्रकूटं त्वयि प्राप्ते विमानैरतुलप्रभैः
इतस्ते दिवमारूढा यानहं पर्यचारिषम्

^{३.७०.११}तैश्चाहमुक्ता धर्मज्ञैर्महाभागैर्महर्षिभिः
आगमिष्यति ते रामः सुपुण्यमिममाश्रमम्

^{३.७०.१२}स ते प्रतिग्रहीतव्यः सौमित्रिसहितोऽतिथिः
तं च दृष्ट्वा वराँल्लोकानक्षयांस्त्वं गमिष्यसि

^{३.७०.१३}मया तु विविधं वन्यं संचितं पुरुषर्षभ
तवार्थे पुरुषव्याघ्र पम्पायास्तीरसंभवम्

^{३.७०.१४}एवमुक्तः स धर्मात्मा शबर्या शबरीमिदम्
राघवः प्राह विज्ञाने तां नित्यमबहिष्कृताम्

^{३.७०.१५}दनोः सकाशात्तत्त्वेन प्रभावं ते महात्मनः
श्रुतं प्रत्यक्षमिच्छामि संद्रष्टुं यदि मन्यसे

^{३.७०.१६}एतत्तु वचनं श्रुत्वा रामवक्त्राद्विनिःसृतम्
शबरी दर्शयामास तावुभौ तद्वनं महत्

^{३.७०.१७}पश्य मेघघनप्रख्यं मृगपक्षिसमाकुलम्
मतङ्गवनमित्येव विश्रुतं रघुनन्दन

^{३.७०.१८}इह ते भावितात्मानो गुरवो मे महाद्युते
जुहवांश्चक्रिरे तीर्थं मन्त्रवन्मन्त्रपूजितम्

^{३.७०.१९}इयं प्रत्यक्स्थली वेदी यत्र ते मे सुसत्कृताः
पुष्पोपहारं कुर्वन्ति श्रमादुद्वेपिभिः करैः

^{३.७०.२०}तेषां तपः प्रभावेन पश्याद्यापि रघूत्तम
द्योतयन्ति दिशः सर्वाः श्रिया वेद्योऽतुलप्रभाः

^{३.७०.२१}अशक्नुवद्भिस्तैर्गन्तुमुपवासश्रमालसैः
चिन्तितेऽभ्यागतान्पश्य समेतान्सप्त सागरान्

^{३.७०.२२}कृताभिषेकैस्तैर्न्यस्ता वल्कलाः पादपेष्विह
अद्यापि न विशुष्यन्ति प्रदेशे रघुनन्दन

^{३.७०.२३}कृत्स्नं वनमिदं दृष्टं श्रोतव्यं च श्रुतं त्वया
तदिच्छाम्यभ्यनुज्ञाता त्यक्तुमेतत्कलेवरम्

^{३.७०.२४}तेषामिच्छाम्यहं गन्तुं समीपं भावितात्मनाम्
मुनीनामाश्रंमो येषामहं च परिचारिणी

^{३.७०.२५}धर्मिष्ठं तु वचः श्रुत्वा राघवः सहलक्ष्मणः
अनुजानामि गच्छेति प्रहृष्टवदनोऽब्रवीत्

^{३.७०.२६}अनुज्ञाता तु रामेण हुत्वात्मानं हुताशने
ज्वलत्पावकसंकाशा स्वर्गमेव जगाम सा

^{३.७०.२७}यत्र ते सुकृतात्मानो विहरन्ति महर्षयः
तत्पुण्यं शबरीस्थानं जगामात्मसमाधिना