३.५४

^{३.५४.१}सा तथोक्ता तु वैदेही निर्भया शोककर्षिता
तृणमन्तरतः कृत्वा रावणं प्रत्यभाषत

^{३.५४.२}राजा दशरथो नाम धर्मसेतुरिवाचलः
सत्यसन्धः परिज्ञातो यस्य पुत्रः स राघवः

^{३.५४.३}रामो नाम स धर्मात्मा त्रिषु लोकेषु विश्रुतः
दीर्घबाहुर्विशालाक्षो दैवतं स पतिर्मम

^{३.५४.४}इक्ष्वाकूणां कुले जातः सिंहस्कन्धो महाद्युतिः
लक्ष्मणेन सह भ्रात्रा यस्ते प्राणां हरिष्यति

^{३.५४.५}प्रत्यक्षं यद्यहं तस्य त्वया स्यां धर्षिता बलात्
शयिता त्वं हतः संख्ये जनस्थाने यथा खरः

^{३.५४.६}य एते राक्षसाः प्रोक्ता घोररूपा महाबलाः
राघवे निर्विषाः सर्वे सुपर्णे पन्नगा यथा

^{३.५४.७}तस्य ज्याविप्रमुक्तास्ते शराः काञ्चनभूषणाः
शरीरं विधमिष्यन्ति गङ्गाकूलमिवोर्मयः

^{३.५४.८}असुरैर्वा सुरैर्वा त्वं यद्यवधोऽसि रावण
उत्पाद्य सुमहद्वैरं जीवंस्तस्य न मोक्ष्यसे

^{३.५४.९}स ते जीवितशेषस्य राघवोऽन्तकरो बली
पशोर्यूपगतस्येव जीवितं तव दुर्लभम्

^{३.५४.१०}यदि पश्येत्स रामस्त्वां रोषदीप्तेन चक्षुषा
रक्षस्त्वमद्य निर्दग्धो गच्छेः सद्यः पराभवम्

^{३.५४.११}यश्चन्द्रं नभसो भूमौ पातयेन्नाशयेत वा
सागरं शोषयेद्वापि स सीतां मोचयेदिह

^{३.५४.१२}गतायुस्त्वं गतश्रीको गतसत्त्वो गतेन्द्रियः
लङ्का वैधव्यसंयुक्ता त्वत्कृतेन भविष्यति

^{३.५४.१३}न ते पापमिदं कर्म सुखोदर्कं भविष्यति
याहं नीता विना भावं पतिपार्श्वात्त्वया वनात्

^{३.५४.१४}स हि दैवतसंयुक्तो मम भर्ता महाद्युतिः
निर्भयो वीर्यमाश्रित्य शून्ये वसति दण्डके

^{३.५४.१५}स ते दर्पं बलं वीर्यमुत्सेकं च तथाविधम्
अपनेष्यति गात्रेभ्यः शरवर्षेण संयुगे

^{३.५४.१६}यदा विनाशो भूतानां दृश्यते कालचोदितः
तदा कार्ये प्रमाद्यन्ति नराः कालवशं गताः

^{३.५४.१७}मां प्रधृष्य स ते कालः प्राप्तोऽयं रक्षसाधम
आत्मनो राक्षसानां च वधायान्तःपुरस्य च

^{३.५४.१८}न शक्या यज्ञमध्यस्था वेदिः स्रुग्भाण्ड मण्डिता
द्विजातिमन्त्रसंपूता चण्डालेनावमर्दितुम्

^{३.५४.१९}इदं शरीरं निःसंज्ञं बन्ध वा घातयस्व वा
न हि शक्ष्याम्युपक्रोशं पृथिव्यां दातुमात्मनः

^{३.५४.२०}एवमुक्त्वा तु वैदेही क्रोद्धात्सुपरुषं वचः
रावणं मैथिली तत्र पुनर्नोवाच किंचन

^{३.५४.२१}सीताया वचनं श्रुत्वा परुषं रोमहर्षणम्
प्रत्युवाच ततः सीतां भयसंदर्शनं वचः

^{३.५४.२२}शृणु मैथिलि मद्वाक्यं मासान्द्वादश भामिनि
ततस्त्वां प्रातराशार्थं सूदाश्छेत्स्यन्ति लेशशः

^{३.५४.२३}इत्युक्त्वा परुषं वाक्यं रावणः शत्रुरावणः
राक्षसीश्च ततः क्रुद्ध इदं वचनमब्रवीत्

^{३.५४.२४}शीघ्रमेवं हि राक्षस्यो विकृता घोरदर्शनाः
दर्पमस्या विनेष्यन्तु मांसशोणितभोजनाः

^{३.५४.२५}वचनादेव तास्तस्य विकृता घोरदर्शनाः
कृतप्राञ्जलयो भूत्वा मैथिलीं पर्यवारयन्

^{३.५४.२६}स ताः प्रोवाच राजा तु रावणो घोरदर्शनः
प्रचाल्य चरणोत्कर्षैर्दारयन्निव मेदिनीम्

^{३.५४.२७}अशोकवनिकामध्ये मैथिली नीयतामिति
तत्रेयं रक्ष्यतां गूढमुष्माभिः परिवारिता

^{३.५४.२८}तत्रैनां तर्जनैर्घोरैः पुनः सान्त्वैश्च मैथिलीम्
आनयध्वं वशं सर्वा वन्यां गजवधूमिव

^{३.५४.२९}इति प्रतिसमादिष्टा राक्षस्यो रावणेन ताः
अशोकवनिकां जग्मुर्मैथिलीं परिगृह्य ताम्

^{३.५४.३०}सर्वकामफलैर्वृक्षैर्नानापुष्पफलैर्वृताम्
सर्वकालमदैश्चापि द्विजैः समुपसेविताम्

^{३.५४.३१}सा तु शोकपरीताङ्गी मैथिली जनकात्मजा
राक्षसी वशमापन्ना व्याघ्रीणां हरिणी यथा

^{३.५४.३२}न विन्दते तत्र तु शर्म मैथिली; विरूपनेत्राभिरतीव तर्जिता
पतिं स्मरन्ती दयितं च देवरं; विचेतनाभूद्भयशोकपीडिता