६.२

^६.२.१तं तु शोकपरिद्यूनं रामं दशरथात्मजम्
उवाच वचनं श्रीमान्सुग्रीवः शोकनाशनम्

^६.२.२किं त्वं संतप्यसे वीर यथान्यः प्राकृतस्तथा
मैवं भूस्त्यज संतापं कृतघ्न इव सौहृदम्

^६.२.३संतापस्य च ते स्थानं न हि पश्यामि राघव
प्रवृत्तावुपलब्धायां ज्ञाते च निलये रिपोः

^६.२.४धृतिमाञ्शास्त्रवित्प्राज्ञः पण्डितश्चासि राघव
त्यजेमां पापिकां बुद्धिं कृत्वात्मेवार्थदूषणीम्

^६.२.५समुद्रं लङ्घयित्वा तु महानक्रसमाकुलम्
लङ्कामारोहयिष्यामो हनिष्यामश्च ते रिपुम्

^६.२.६निरुत्साहस्य दीनस्य शोकपर्याकुलात्मनः
सर्वार्था व्यवसीदन्ति व्यसनं चाधिगच्छति

^६.२.७इमे शूराः समर्थाश्च सर्वे नो हरियूथपाः
त्वत्प्रियार्थं कृतोत्साहाः प्रवेष्टुमपि पावकम्

^६.२.८एषां हर्षेण जानामि तर्कश्चास्मिन्दृढो मम
विक्रमेण समानेष्ये सीतां हत्वा यथा रिपुम्

^६.२.९सेतुरत्र यथा वध्येद्यथा पश्येम तां पुरीम्
तस्य राक्षसराजस्य तथा त्वं कुरु राघव

^{६.२.१०}दृष्ट्वा तां हि पुरीं लङ्कां त्रिकूटशिखरे स्थिताम्
हतं च रावणं युद्धे दर्शनादुपधारय

^{६.२.११}सेतुबद्धः समुद्रे च यावल्लङ्का समीपतः
सर्वं तीर्णं च वै सैन्यं जितमित्युपधार्यताम्

^{६.२.१२}इमे हि समरे शूरा हरयः कामरूपिणः
तदलं विक्लवा बुद्धी राजन्सर्वार्थनाशनी

^{६.२.१३}पुरुषस्य हि लोकेऽस्मिञ्शोकः शौर्यापकर्षणः
शूराणां हि मनुष्याणां त्वद्विधानां महात्मनाम्

^{६.२.१४}विनष्टे वा प्रनष्टे वा शोकः सर्वार्थनाशनः
त्वं तु बुद्धिमतां श्रेष्ठः सर्वशास्त्रार्थकोविदः

^{६.२.१५}मद्विधैः सचिवैः सार्थमरिं जेतुमिहार्हसि
न हि पश्याम्यहं कंचित्त्रिषु लोकेषु राघव

^{६.२.१६}गृहीतधनुषो यस्ते तिष्ठेदभिमुखो रणे
वानरेषु समासक्तं न ते कार्यं विपत्स्यते

^{६.२.१७}अचिराद्द्रक्ष्यसे सीतां तीर्त्वा सागरमक्षयम्
तदलं शोकमालम्ब्य क्रोधमालम्ब भूपते

^{६.२.१८}निश्चेष्टाः क्षत्रिया मन्दाः सर्वे चण्डस्य बिभ्यति
लङ्गनार्थं च घोरस्य समुद्रस्य नदीपतेः

^{६.२.१९}सहास्माभिरिहोपेतः सूक्ष्मबुद्धिर्विचारय
इमे हि समरे शूरा हरयः कामरूपिणः

^{६.२.२०}तानरीन्विधमिष्यन्ति शिलापादपवृष्टिभिः
कथंचित्परिपश्यामस्ते वयं वरुणालयम्

^{६.२.२१}किमुक्त्वा बहुधा चापि सर्वथा विजयी भवान्