६.१४

^{६.१४.१}तस्य रामस्य सुप्तस्य कुशास्तीर्णे महीतले
नियमादप्रमत्तस्य निशास्तिस्रोऽतिचक्रमुः

^{६.१४.२}न च दर्शयते मन्दस्तदा रामस्य सागरः
प्रयतेनापि रामेण यथार्हमभिपूजितः

^{६.१४.३}समुद्रस्य ततः क्रुद्धो रामो रक्तान्तलोचनः
समीपस्थमुवाचेदं लक्ष्मणं शुभलक्ष्मणम्

^{६.१४.४}पश्य तावदनार्यस्य पूज्यमानस्य लक्ष्मण
अवलेपं समुद्रस्य न दर्शयति यत्स्वयम्

^{६.१४.५}प्रशमश्च क्षमा चैव आर्जवं प्रियवादिता
असामर्थ्यं फलन्त्येते निर्गुणेषु सतां गुणाः

^{६.१४.६}आत्मप्रशंसिनं दुष्टं धृष्टं विपरिधावकम्
सर्वत्रोत्सृष्टदण्डं च लोकः सत्कुरुते नरम्

^{६.१४.७}न साम्ना शक्यते कीर्तिर्न साम्ना शक्यते यशः
प्राप्तुं लक्ष्मण लोकेऽस्मिञ्जयो वा रणमूधनि

^{६.१४.८}अद्य मद्बाणनिर्भिन्नैर्मकरैर्मकरालयम्
निरुद्धतोयं सौमित्रे प्लवद्भिः पश्य सर्वतः

^{६.१४.९}महाभोगानि मत्स्यानां करिणां च करानिह
भोगांश्च पश्य नागानां मया भिन्नानि लक्ष्मण

^{६.१४.१०}सशङ्खशुक्तिका जालं समीनमकरं शरैः
अद्य युद्धेन महता समुद्रं परिशोषये

^{६.१४.११}क्षमया हि समायुक्तं मामयं मकरालयः
असमर्थं विजानाति धिक्क्षमामीदृशे जने

^{६.१४.१२}चापमानय सौमित्रे शरांश्चाशीविषोपमान्
अद्याक्षोभ्यमपि क्रुद्धः क्षोभयिष्यामि सागरम्

^{६.१४.१३}वेलासु कृतमर्यादं सहसोर्मिसमाकुलम्
निर्मर्यादं करिष्यामि सायकैर्वरुणालयम्

^{६.१४.१४}एवमुक्त्वा धनुष्पाणिः क्रोधविस्फारितेक्षणः
बभूव रामो दुर्धर्षो युगान्ताग्निरिव ज्वलन्

^{६.१४.१५}संपीड्य च धनुर्घोरं कम्पयित्वा शरैर्जगत्
मुमोच विशिखानुग्रान्वज्राणीव शतक्रतुः

^{६.१४.१६}ते ज्वलन्तो महावेगास्तेजसा सायकोत्तमाः
प्रविशन्ति समुद्रस्य सलिलं त्रस्तपन्नगम्

^{६.१४.१७}ततो वेगः समुद्रस्य सनक्रमकरो महान्
संबभूव महाघोरः समारुतरवस्तदा

^{६.१४.१८}महोर्मिमालाविततः शङ्खशुक्तिसमाकुलः
सधूमपरिवृत्तोर्मिः सहसाभून्महोदधिः

^{६.१४.१९}व्यथिताः पन्नगाश्चासन्दीप्तास्या दीप्तलोचनाः
दानवाश्च महावीर्याः पातालतलवासिनः

^{६.१४.२०}ऊर्मयः सिन्धुराजस्य सनक्रमकरास्तदा
विन्ध्यमन्दरसंकाशाः समुत्पेतुः सहस्रशः

^{६.१४.२१}आघूर्णिततरङ्गौघः संभ्रान्तोरगराक्षसः
उद्वर्तित महाग्राहः संवृत्तः सलिलाशयः