६.१०

^{६.१०.१}सुनिविष्टं हितं वाक्यमुक्तवन्तं विभीषणम्
अब्रवीत्परुषं वाक्यं रावणः कालचोदितः

^{६.१०.२}वसेत्सह सपत्नेन क्रुद्धेनाशीविषेण वा
न तु मित्रप्रवादेन संवसेच्छत्रुसेविना

^{६.१०.३}जानामि शीलं ज्ञातीनां सर्वलोकेषु राक्षस
हृष्यन्ति व्यसनेष्वेते ज्ञातीनां ज्ञातयः सदा

^{६.१०.४}प्रधानं साधकं वैद्यं धर्मशीलं च राक्षस
ज्ञातयो ह्यवमन्यन्ते शूरं परिभवन्ति च

^{६.१०.५}नित्यमन्योन्यसंहृष्टा व्यसनेष्वाततायिनः
प्रच्छन्नहृदया घोरा ज्ञातयस्तु भयावहाः

^{६.१०.६}श्रूयन्ते हस्तिभिर्गीताः श्लोकाः पद्मवने क्वचित्
पाशहस्तान्नरान्दृष्ट्वा शृणु तान्गदतो मम

^{६.१०.७}नाग्निर्नान्यानि शस्त्राणि न नः पाशा भयावहाः
घोराः स्वार्थप्रयुक्तास्तु ज्ञातयो नो भयावहाः

^{६.१०.८}उपायमेते वक्ष्यन्ति ग्रहणे नात्र संशयः
कृत्स्नाद्भयाज्ज्ञातिभयं सुकष्टं विदितं च नः

^{६.१०.९}विद्यते गोषु संपन्नं विद्यते ब्राह्मणे दमः
विद्यते स्त्रीषु चापल्यं विद्यते ज्ञातितो भयम्

^{६.१०.१०}ततो नेष्टमिदं सौम्य यदहं लोकसत्कृतः
ऐश्वर्यमभिजातश्च रिपूणां मूर्ध्नि च स्थितः

^{६.१०.११}अन्यस्त्वेवंविधं ब्रूयाद्वाक्यमेतन्निशाचर
अस्मिन्मुहूर्ते न भवेत्त्वां तु धिक्कुलपांसनम्

^{६.१०.१२}इत्युक्तः परुषं वाक्यं न्यायवादी विभीषणः
उत्पपात गदापाणिश्चतुर्भिः सह राक्षसैः

^{६.१०.१३}अब्रवीच्च तदा वाक्यं जातक्रोधो विभीषणः
अन्तरिक्षगतः श्रीमान्भ्रातरं राक्षसाधिपम्

^{६.१०.१४}स त्वं भ्रातासि मे राजन्ब्रूहि मां यद्यदिच्छसि
इदं तु परुषं वाक्यं न क्षमाम्यनृतं तव

^{६.१०.१५}सुनीतं हितकामेन वाक्यमुक्तं दशानन
न गृह्णन्त्यकृतात्मानः कालस्य वशमागताः

^{६.१०.१६}सुलभाः पुरुषा राजन्सततं प्रियवादिनः
अप्रियस्य तु पथ्यस्य वक्ता श्रोता च दुर्लभः

^{६.१०.१७}बद्धं कालस्य पाशेन सर्वभूतापहारिणा
न नश्यन्तमुपेक्षेयं प्रदीप्तं शरणं यथा

^{६.१०.१८}दीप्तपावकसंकाशैः शितैः काञ्चनभूषणैः
न त्वामिच्छाम्यहं द्रष्टुं रामेण निहतं शरैः

^{६.१०.१९}शूराश्च बलवन्तश्च कृतास्त्राश्च रणाजिरे
कालाभिपन्ना सीदन्ति यथा वालुकसेतवः

^{६.१०.२०}आत्मानं सर्वथा रक्ष पुरीं चेमां सराक्षसाम्
स्वस्ति तेऽस्तु गमिष्यामि सुखी भव मया विना

^{६.१०.२१}निवार्यमाणस्य मया हितैषिणा; न रोचते ते वचनं निशाचर
परीतकाला हि गतायुषो नरा; हितं न गृह्णन्ति सुहृद्भिरीरितम्