३.६७

^{३.६७.१}पुरा राम महाबाहो महाबलपराक्रम
यथा सोमस्य शक्रस्य सूर्यस्य च यथा वपुः

^{३.६७.२}सोऽहं रूपमिदं कृत्वा लोकवित्रासनं महत्
ऋषीन्वनगतान्राम त्रासयामि ततस्ततः

^{३.६७.३}ततः स्थूलशिरा नाम महर्षिः कोपितो मया
संचिन्वन्विविधं वन्यं रूपेणानेन धर्षितः

^{३.६७.४}तेनाहमुक्तः प्रेक्ष्यैवं घोरशापाभिधायिना
एतदेव नृशंसं ते रूपमस्तु विगर्हितम्

^{३.६७.५}स मया याचितः क्रुद्धः शापस्यान्तो भवेदिति
अभिशापकृतस्येति तेनेदं भाषितं वचः

^{३.६७.६}यदा छित्त्वा भुजौ रामस्त्वां दहेद्विजने वने
तदा त्वं प्राप्स्यसे रूपं स्वमेव विपुलं शुभम्

^{३.६७.७}श्रिया विराजितं पुत्रं दनोस्त्वं विद्धि लक्ष्मण
इन्द्रकोपादिदं रूपं प्राप्तमेवं रणाजिरे

^{३.६७.८}अहं हि तपसोग्रेण पितामहमतोषयम्
दीर्घमायुः स मे प्रादात्ततो मां विभ्रमोऽस्पृशत्

^{३.६७.९}दीर्घमायुर्मया प्राप्तं किं मे शक्रः करिष्यति
इत्येवं बुद्धिमास्थाय रणे शक्रमधर्षयम्

^{३.६७.१०}तस्य बाहुप्रमुक्तेन वज्रेण शतपर्वणा
सक्थिनी च शिरश्चैव शरीरे संप्रवेशितम्

^{३.६७.११}स मया याच्यमानः सन्नानयद्यमसादनम्
पितामहवचः सत्यं तदस्त्विति ममाब्रवीत्

^{३.६७.१२}अनाहारः कथं शक्तो भग्नसक्थिशिरोमुखः
वज्रेणाभिहतः कालं सुदीर्घमपि जीवितुम्

^{३.६७.१३}एवमुक्तस्तु मे शक्रो बाहू योजनमायतौ
प्रादादास्यं च मे कुक्षौ तीक्ष्णदंष्ट्रमकल्पयत्

^{३.६७.१४}सोऽहं भुजाभ्यां दीर्घाभ्यां समाकृष्य वनेचरान्
सिंहद्विपमृगव्याघ्रान्भक्षयामि समन्ततः

^{३.६७.१५}स तु मामब्रवीदिन्द्रो यदा रामः सलक्ष्मणः
छेत्स्यते समरे बाहू तदा स्वर्गं गमिष्यसि

^{३.६७.१६}स त्वं रामोऽसि भद्रं ते नाहमन्येन राघव
शक्यो हन्तुं यथातत्त्वमेवमुक्तं महर्षिणा

^{३.६७.१७}अहं हि मतिसाचिव्यं करिष्यामि नरर्षभ
मित्रं चैवोपदेक्ष्यामि युवाभ्यां संस्कृतोऽग्निना

^{३.६७.१८}एवमुक्तस्तु धर्मात्मा दनुना तेन राघवः
इदं जगाद वचनं लक्ष्मणस्योपशृण्वतः

^{३.६७.१९}रावणेन हृता सीता मम भार्या यशस्विनी
निष्क्रान्तस्य जनस्थानात्सह भ्रात्रा यथासुखम्

^{३.६७.२०}नाममात्रं तु जानामि न रूपं तस्य रक्षसः
निवासं वा प्रभावं वा वयं तस्य न विद्महे

^{३.६७.२१}शोकार्तानामनाथानामेवं विपरिधावताम्
कारुण्यं सदृशं कर्तुमुपकारे च वर्तताम्

^{३.६७.२२}काष्ठान्यानीय शुष्काणि काले भग्नानि कुञ्जरैः
भक्ष्यामस्त्वां वयं वीर श्वभ्रे महति कल्पिते

^{३.६७.२३}स त्वं सीतां समाचक्ष्व येन वा यत्र वा हृता
कुरु कल्याणमत्यर्थं यदि जानासि तत्त्वतः

^{३.६७.२४}एवमुक्तस्तु रामेण वाक्यं दनुरनुत्तमम्
प्रोवाच कुशलो वक्तुं वक्तारमपि राघवम्

^{३.६७.२५}दिव्यमस्ति न मे ज्ञानं नाभिजानामि मैथिलीम्
यस्तां ज्ञास्यति तं वक्ष्ये दग्धः स्वं रूपमास्थितः

^{३.६७.२६}अदग्धस्य हि विज्ञातुं शक्तिरस्ति न मे प्रभो
राक्षसं तं महावीर्यं सीता येन हृता तव

^{३.६७.२७}विज्ञानं हि महद्भ्रष्टं शापदोषेण राघव
स्वकृतेन मया प्राप्तं रूपं लोकविगर्हितम्

^{३.६७.२८}किं तु यावन्न यात्यस्तं सविता श्रान्तवाहनः
तावन्मामवटे क्षिप्त्वा दह राम यथाविधि

^{३.६७.२९}दग्धस्त्वयाहमवटे न्यायेन रघुनन्दन
वक्ष्यामि तमहं वीर यस्तं ज्ञास्यति राक्षसं

^{३.६७.३०}तेन सख्यं च कर्तव्यं न्याय्यवृत्तेन राघव
कल्पयिष्यति ते प्रीतः साहाय्यं लघुविक्रमः

^{३.६७.३१}न हि तस्यास्त्यविज्ञातं त्रिषु लोकेषु राघव
सर्वान्परिसृतो लोकान्पुरा वै कारणान्तरे