६.१०७

^{६.१०७.१}एतच्छ्रुत्वा शुभं वाक्यं राघवेण सुभाषितम्
इदं शुभतरं वाक्यं व्याजहार महेश्वरः

^{६.१०७.२}पुष्कराक्ष महाबाहो महावक्षः परंतप
दिष्ट्या कृतमिदं कर्म त्वया शस्त्रभृतां वर

^{६.१०७.३}दिष्ट्या सर्वस्य लोकस्य प्रवृद्धं दारुणं तमः
अपावृत्तं त्वया संख्ये राम रावणजं भयम्

^{६.१०७.४}आश्वास्य भरतं दीनं कौसल्यां च यशस्विनीम्
कैकेयीं च सुमित्रां च दृष्ट्वा लक्ष्मणमातरम्

^{६.१०७.५}प्राप्य राज्यमयोध्यायां नन्दयित्वा सुहृज्जनम्
इक्ष्वाकूणां कुले वंशं स्थापयित्वा महाबल

^{६.१०७.६}इष्ट्वा तुरगमेधेन प्राप्य चानुत्तमं यशः
ब्राह्मणेभ्यो धनं दत्त्वा त्रिदिवं गन्तुमर्हसि

^{६.१०७.७}एष राजा विमानस्थः पिता दशरथस्तव
काकुत्स्थ मानुषे लोके गुरुस्तव महायशाः

^{६.१०७.८}इन्द्रलोकं गतः श्रीमांस्त्वया पुत्रेण तारितः
लक्ष्मणेन सह भ्रात्रा त्वमेनमभिवादय

^{६.१०७.९}महादेववचः श्रुत्वा काकुत्स्थः सहलक्ष्मणः
विमानशिखरस्थस्य प्रणाममकरोत्पितुः

^{६.१०७.१०}दीप्यमानं स्वयां लक्ष्म्या विरजोऽम्बरधारिणम्
लक्ष्मणेन सह भ्रात्रा ददर्श पितरं प्रभुः

^{६.१०७.११}हर्षेण महताविष्टो विमानस्थो महीपतिः
प्राणैः प्रियतरं दृष्ट्वा पुत्रं दशरथस्तदा

^{६.१०७.१२}आरोप्याङ्कं महाबाहुर्वरासनगतः प्रभुः
बाहुभ्यां संपरिष्वज्य ततो वाक्यं समाददे

^{६.१०७.१३}न मे स्वर्गो बहुमतः संमानश्च सुरर्षिभिः
त्वया राम विहीनस्य सत्यं प्रतिशृणोमि ते

^{६.१०७.१४}कैकेय्या यानि चोक्तानि वाक्यानि वदतां वर
तव प्रव्राजनार्थानि स्थितानि हृदये मम

^{६.१०७.१५}त्वां तु दृष्ट्वा कुशलिनं परिष्वज्य सलक्ष्मणम्
अद्य दुःखाद्विमुक्तोऽस्मि नीहारादिव भास्करः

^{६.१०७.१६}तारितोऽहं त्वया पुत्र सुपुत्रेण महात्मना
अष्टावक्रेण धर्मात्मा तारितो ब्राह्मणो यथा

^{६.१०७.१७}इदानीं च विजानामि यथा सौम्य सुरेश्वरैः
वधार्थं रावणस्येह विहितं पुरुषोत्तमम्

^{६.१०७.१८}सिद्धार्था खलु कौसल्या या त्वां राम गृहं गतम्
वनान्निवृत्तं संहृष्टा द्रक्ष्यते शत्रुसूदन

^{६.१०७.१९}सिद्धार्थाः खलु ते राम नरा ये त्वां पुरीं गतम्
जलार्द्रमभिषिक्तं च द्रक्ष्यन्ति वसुधाधिपम्

^{६.१०७.२०}अनुरक्तेन बलिना शुचिना धर्मचारिणा
इच्छेयं त्वामहं द्रष्टुं भरतेन समागतम्

^{६.१०७.२१}चतुर्दशसमाः सौम्य वने निर्यापितास्त्वया
वसता सीतया सार्धं लक्ष्मणेन च धीमता

^{६.१०७.२२}निवृत्तवनवासोऽसि प्रतिज्ञा सफला कृता
रावणं च रणे हत्वा देवास्ते परितोषिताः

^{६.१०७.२३}कृतं कर्म यशः श्लाघ्यं प्राप्तं ते शत्रुसूदन
भ्रातृभिः सह राज्यस्थो दीर्घमायुरवाप्नुहि

^{६.१०७.२४}इति ब्रुवाणं राजानं रामः प्राञ्जलिरब्रवीत्
कुरु प्रसादं धर्मज्ञ कैकेय्या भरतस्य च

^{६.१०७.२५}सपुत्रां त्वां त्यजामीति यदुक्ता कैकयी त्वया
स शापः कैकयीं घोरः सपुत्रां न स्पृशेत्प्रभो

^{६.१०७.२६}स तथेति महाराजो राममुक्त्वा कृताञ्जलिम्
लक्ष्मणं च परिष्वज्य पुनर्वाक्यमुवाच ह

^{६.१०७.२७}रामं शुश्रूषता भक्त्या वैदेह्या सह सीतया
कृता मम महाप्रीतिः प्राप्तं धर्मफलं च ते

^{६.१०७.२८}धर्मं प्राप्स्यसि धर्मज्ञ यशश्च विपुलं भुवि
रामे प्रसन्ने स्वर्गं च महिमानं तथैव च

^{६.१०७.२९}रामं शुश्रूष भद्रं ते सुमित्रानन्दवर्धन
रामः सर्वस्य लोकस्य शुभेष्वभिरतः सदा

^{६.१०७.३०}एते सेन्द्रास्त्रयो लोकाः सिद्धाश्च परमर्षयः
अभिगम्य महात्मानमर्चन्ति पुरुषोत्तमम्

^{६.१०७.३१}एतत्तदुक्तमव्यक्तमक्षरं ब्रह्मनिर्मितम्
देवानां हृदयं सौम्य गुह्यं रामः परंतपः

^{६.१०७.३२}अवाप्तं धर्मचरणं यशश्च विपुलं त्वया
रामं शुश्रूषता भक्त्या वैदेह्या सह सीतया

^{६.१०७.३३}स तथोक्त्वा महाबाहुर्लक्ष्मणं प्राञ्जलिं स्थितम्
उवाच राजा धर्मात्मा वैदेहीं वचनं शुभम्

^{६.१०७.३४}कर्तव्यो न तु वैदेहि मन्युस्त्यागमिमं प्रति
रामेण त्वद्विशुद्ध्यर्थं कृतमेतद्धितैषिणा

^{६.१०७.३५}न त्वं सुभ्रु समाधेया पतिशुश्रूवणं प्रति
अवश्यं तु मया वाच्यमेष ते दैवतं परम्

^{६.१०७.३६}इति प्रतिसमादिश्य पुत्रौ सीतां तथा स्नुषाम्
इन्द्रलोकं विमानेन ययौ दशरथो ज्वलन्