६.१०६

^{६.१०६.१}एतच्छ्रुत्वा शुभं वाक्यं पितामहसमीरितम्
अङ्केनादाय वैदेहीमुत्पपात विभावसुः

^{६.१०६.२}तरुणादित्यसंकाशां तप्तकाञ्चनभूषणाम्
रक्ताम्बरधरां बालां नीलकुञ्चितमूर्धजाम्

^{६.१०६.३}अक्लिष्टमाल्याभरणां तथा रूपां मनस्विनीम्
ददौ रामाय वैदेहीमङ्के कृत्वा विभावसुः

^{६.१०६.४}अब्रवीच्च तदा रामं साक्षी लोकस्य पावकः
एषा ते राम वैदेही पापमस्या न विद्यते

^{६.१०६.५}नैव वाचा न मनसा नानुध्यानान्न चक्षुषा
सुवृत्ता वृत्तशौण्डीरा न त्वामतिचचार ह

^{६.१०६.६}रावणेनापनीतैषा वीर्योत्सिक्तेन रक्षसा
त्वया विरहिता दीना विवशा निर्जनाद्वनात्

^{६.१०६.७}रुद्धा चान्तःपुरे गुप्ता त्वक्चित्ता त्वत्परायणा
रक्षिता राक्षसी संघैर्विकृतैर्घोरदर्शनैः

^{६.१०६.८}प्रलोभ्यमाना विविधं भर्त्स्यमाना च मैथिली
नाचिन्तयत तद्रक्षस्त्वद्गतेनान्तरात्मना

^{६.१०६.९}विशुद्धभावां निष्पापां प्रतिगृह्णीष्व राघव
न किंचिदभिधातव्यमहमाज्ञापयामि ते

^{६.१०६.१०}एवमुक्तो महातेजा धृतिमान्दृढविक्रमः
अब्रवीत्त्रिदशश्रेष्ठं रामो धर्मभृतां वरः

^{६.१०६.११}अवश्यं त्रिषु लोकेषु सीता पावनमर्हति
दीर्घकालोषिता चेयं रावणान्तःपुरे शुभा

^{६.१०६.१२}बालिशः खलु कामात्मा रामो दशरथात्मजः
इति वक्ष्यन्ति मां सन्तो जानकीमविशोध्य हि

^{६.१०६.१३}अनन्यहृदयां भक्तां मच्चित्तपरिरक्षणीम्
अहमप्यवगच्छामि मैथिलीं जनकात्मजाम्

^{६.१०६.१४}प्रत्ययार्थं तु लोकानां त्रयाणां सत्यसंश्रयः
उपेक्षे चापि वैदेहीं प्रविशन्तीं हुताशनम्

^{६.१०६.१५}इमामपि विशालाक्षीं रक्षितां स्वेन तेजसा
रावणो नातिवर्तेत वेलामिव महोदधिः

^{६.१०६.१६}न हि शक्तः स दुष्टात्मा मनसापि हि मैथिलीम्
प्रधर्षयितुमप्राप्तां दीप्तामग्निशिखामिव

^{६.१०६.१७}नेयमर्हति चैश्वर्यं रावणान्तःपुरे शुभा
अनन्या हि मया सीतां भास्करेण प्रभा यथा

^{६.१०६.१८}विशुद्धा त्रिषु लोकेषु मैथिली जनकात्मजा
न हि हातुमियं शक्या कीर्तिरात्मवता यथा

^{६.१०६.१९}अवश्यं च मया कार्यं सर्वेषां वो वचो हितम्
स्निग्धानां लोकमान्यानामेवं च ब्रुवतां हितम्

^{६.१०६.२०}इतीदमुक्त्वा वचनं महाबलैः; प्रशस्यमानः स्वकृतेन कर्मणा
समेत्य रामः प्रियया महाबलः; सुखं सुखार्होऽनुबभूव राघवः